tag:blogger.com,1999:blog-31251894297836095712024-02-07T04:11:09.934+02:00ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΑΤΙΕΣVeneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-33149612987661509372013-06-16T23:16:00.000+03:002013-06-16T23:16:28.856+03:00Ένας χρόνος μετά...<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Πολλές φορές ξεκίνησα να γράψω μια νέα ανάρτηση τον τελευταίο χρόνο και πάντα όταν έβλεπα τη τελευταία μου δημοσίευση κάτι με έκανε να σταματάω. Μάλλον γιατί νόμιζα πως μετά τον θάνατο της μητέρας μου και την τελευταία ανάρτηση, μια νέα δημοσίευση θα ήταν σαν να αποδέχομαι το γεγονός και να προχωράω παρακάτω. Πέρασαν πολλές μέρες όμως και πλέον θεωρώ πως πρέπει να πάω παρακάτω!</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"> Ένας χρόνος από τον θάνατο της μητέρας μου, ένας χρόνος από την γέννηση των παιδιών μου...</span></div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Δύο τόσο διαφορετικά γεγονότα, τα οποία συνέβησαν με διαφορά λίγων ωρών. Όλο αυτον τον καιρό νοιώθω πως τα μωρά δεν με έχουν αφήσει να στεναχωρηθώ όσο θα έπρεπε για την μητέρα μου και πως την ίδια στιγμή ο θάνατος της δεν με έχει αφήσει να χαρώ όσο θα ήθελα τη γέννηση των μωρών. </span><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Δεν ξέρω αν έχει κάποια λογική αυτό που γράφω αλλά ακριβώς αυτό το μπέρδεμα υπάρχει στο κεφάλι μου.</span><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"> </span></span><br />
<br />
</div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ήρθε η ώρα όμως να αποσυνδέσω αυτά τα δύο γεγονότα από το μυαλό μου, να προχωρήσω λιγο μπροστά και να αφήσω την θλίψη και τη χαρά να πάρουν ακριβώς τη θέση που νοιώθω πως πρέπει να έχουν.</span><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"> </span><br />
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Γιορτάσαμε τα γενέθλιά μας λίγες μέρες πριν, η χαρά ήταν μεγάλη, κόσμος πολύς ήρθε να μοιραστεί μαζί μας αυτές τις στιγμές! Η απουσία της αισθητή, δεν ξέρω για τους άλλους αλλά σε εμένα τεράστια. Θέλω και επιλέγω να πιστεύω πως μας έβλεπε από ψηλά!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Χρόνια πολλά μικρά μου, να είστε πάντα γερά και δυνατά, γεμάτα ευτυχιά και αγάπη, δίπλα σε ανθρώπους που σας αγαπάνε!!</span></div>
</span>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-81812852998208963742012-07-07T15:18:00.002+03:002012-07-07T15:18:54.154+03:00Καλό ΤαξίδιΗ ανάγκη να σου πω τόσα πολλά πράγματα είναι τόσο μεγάλη, όμως είναι
πλέον πολύ αργά και αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ για
να τα βγάλω απο μέσα μου...<br /><br />
Ήξερα πως θα φύγεις αλλά δεν φανταζόμουν οτι θα γινόταν τόσο γρήγορα,
οτι θα γινόταν σε μια τέτοια χρονική στιγμή. Νόμιζα πως θα είχαμε λίγο
χρόνο ακόμα... Λίγο χρόνο για να μπορέσω να σου πω και να κάνω, λόγια και
πράξεις που τόσα χρόνια είχα αμελήσει, ξεχάσει, παραλείψει, ντραπεί και
αποφύγει να πραγματοποιήσω.<br />
Δυστυχώς ο Θεός επέλεξε να σε πάρει
νωρίτερα. Πολύ νωρίτερα απο όσο σου άξιζε, πολύ νωρίτερα από όσο θέλαμε,
πολύ νωρίτερα από όσο περιμέναμε...<br />
<br />
Συγγνώμη για όσες φορές σου μίλησα άσχημα και απότομα.<br />
Συγγνώμη για τις φορές που μου ζήταγες να κάτσω να σου κάνω λίγη ακόμα
παρέα και εγώ έφευγα βιαστική να πάω βόλτα με τους φίλους μου<br />
Συγγνώμη για τις φορές που μου ζήταγες να πάμε βόλτα και εγώ δυσφορούσα και το θεωρούσα αγγαρεία<br />
Συγγνώμη για όσες φορές σε στεναχώρησα, σε τρόμαξα και σε αναστάτωσα με
τις αρρώστιες μου, τις φοβίες μου και τα παιδικά μου καπρίτσια<br />
Συγγνώμη που δεν σου κατέβασα τον τελευταίο κύκλο του Lost και πάντα σου έλεγα αύριο και αύριο<br />
Συγγνώμη αν δεν κατάφερα να γίνω αυτό που θα ήθελες<br />
Συγγνώμη που η ντροπή μου δεν με άφησε να σου πω πόσο πολύ σε αγαπούσα<br />
Συγγνώμη που για λίγες ώρες δεν πρόλαβες να μάθεις οτι τα πρώτα σου εγγόνια, που τόσο λαχταρούσες και περίμενες, ήρθαν στη ζωή γεμάτα υγεία<br />
Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να είμαι κοντά σου τις τελευταίες σου στιγμές<br />
Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να είμαι παρούσα για να σου δώσω αυτό το τελευταίο κρύο, μα τόσο γλυκό φιλί<br />
Συγγνώμη που η γέννηση των παιδιών μου και η χαρά που έφεραν δεν με αφήνουν να στεναχωρηθώ όσο θα έπρεπε<br />
Συγγνώμη ...<br />
<br />
Δεν φεύγεις στιγμή από το μυαλό μας, την σκέψη μας και δεν λείπεις ποτέ
απο τις συζητήσεις μας. Ελπίζω εκεί που είσαι να ξεκουραστείς από όλα
αυτά που πέρασες τα τελευταία χρόνια.<br />
Ελπίζω να μπορείς να μας βλέπεις
και να μας προσέχεις!<br />
<br />
Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο ΜανούλαVeneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-10744547735053976432012-03-03T22:12:00.003+02:002012-03-03T23:33:19.905+02:00Η Εγκυμοσύνη Δεν Είναι Κολλητική!!<div style="text-align: justify;">Όποιος μου ξαναπεί οτι η εγκυμοσύνη είναι η πιο όμορφη περίοδος της γυναικάς...Μα τον Θεό θα τον αρχίσω στις μπούφλες!!!<br />Άγχος, άγχος και ξανά άγχος!!!<br /><br />Είναι καλά;; Γιατί δεν κουνιούνται;; Γιατί πόνεσα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου;; Θα έχουν από δύο πόδια?? Από δύο χέρια;; Μήπως μου έχει ανέβει η πίεση;; Μήπως η μια φρυγανιά που έφαγα παραπάνω μου ανεβάσει το ζάχαρο;;; Και άλλα τέτοια χαριτωμένα!!<br /><br />Πριν 2-3 μέρες ήμουν σίγουρη πως από τον βήχα είχε ξεκολλήσει ο ένας ομφάλιος λώρος αλλά μετά κατάλαβα οτι μάλλον λέω βλακείες και ήμουν σίγουρη πως έχανα αμνιακό υγρό και πως τα μωρά μου θα στράγγιζαν!! Εε αφού πέρασε κανα τρίωρο και ο καλός μου τα είχε δει όλα (απορώ με την υπομονή του) άρχισαν οι στριφογυριστές κλωτσιές απο μέσα, σαν να μου λένε: ... "Μάνα σταμάτα τις παπαριές, έχουμε αυτιά πλέον και ακούμε..."<br /><br />Για να μην αναφερθώ στις ορμόνες που ανεβοκατεβαίνουν σαν ασανσέρ και δεν ξέρω τι κάνω και τι λέω.Ή μάλλον γιατί κλαίω...Γιατί εγώ προσωπικά ώρες ώρες κλαψουρίζω σαν κουτάβι που έχασε το κόκαλό του!!<br /><br />Προχτές ξύπνησα και κλαψούριζα γιατί εντόπισα κάτι βρωμίτσες στην κουζίνα και δεν μπορούσα να σκύψω να τις καθαρίσω, μετά κλαψούριζα γιατί δεν μπορούσα να βρω το 7 κάθετα στο σταυρόλεξο (Βιβλίο της Π.Διαθήκης με 8 γράμματα το τρίτο Ζ). Το μεσημέρι τα έμπηξα γιατι οι μελιτζάνες στο μπριάμ ήταν χοντροκομμένες και όχι ροδέλες και καλοψημένες όπως τις κάνω εγώ. Το απόγευμα τα έμπηξα μπροστά στον μπαμπά που ανέβηκε να με δει και κόντεψα να τον στείλω τον άνθρωπο γιατί νόμιζε πως είχε συμβεί κάτι κακό...Τι να του έλεγα;; Με χάλασε το μπριαμ και οι χοντροκομμένες μελιτζάνες σου;; Και το βράδυ τελικά με έπιασαν οι τύψεις που άλλες γυναίκες τραβάνε πολύ χειρότερα ζόρια στην εγκυμοσύνη και εγώ με την πρώτη δυσκολία πήζω. Και να πάλι τα κλάματα από τις τύψεις...νομίζω πως εκείνη την ημέρα τα μωράκια μου αν δεν είχαν στραγγίξει από απώλεια αμνιακού υγρού, τα στράγγιξα από το κλάμα!!<br /><br />Εντάξει δεν λέω είναι μια εγκυμοσύνη υψηλής επικυνδυνότητας όπως την χαρακτηρίζουν οι γιατροί και θα πρέπει να είμαι ξάπλα για τους επόμενους τρεις μήνες αλλά έχω μια σχετική βοήθεια. Ο καλός μου έχει αναλάβει τα ψώνια, το καθάρισμα, το άπλωμα και το μάζεμα των ρούχων και τώρα έχουμε περάσει και σε μαθήματα σιδερώματος!! Ο μπαμπάς μαγειρεύει και μας ταϊζει και έτσι εγώ έχω όλο τον χρόνο μου ελεύθερο, ώστε να αγχώνομαι με την ησυχία μου. :)<br /><br />Τώρα φυσικά υπάρχουν κάποια θεματάκια με τα ψώνια γιατί άντε να εξηγήσεις σε άντρα ότι θέλεις το τάδε σαμπουάν με τις πολυβιταμίνες, για πλούσιο όγκο και βαμμένα μαλλιά και τα συγκεκριμένα σερβιετάκια στο μωβ κουτί με τα φτερά και τα πούπουλα και όχι αυτά στο λιλά κουτί που έχουν μόνο πούπουλα!!! Εεεεε πιστεύω κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε!!<br /><br />Και επειδή μια ανάρτηση στην παρούσα φάση δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς γκρίνια...έχω να πω στις καλές μου φίλες να μην ανησυχούν...Η Εγκυμοσύνη ΔΕΝ είναι κολλητική! Μπορείς να έρθεις να με δεις, μπορείς να έρθεις να μου κάνεις λίγο παρέα και άμα είσαι σίγουρη πως θα κολλήσεις μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτά τα μηχανήματα και τις υπηρεσίες του διαβόλου....σταθερά, κινητά, internet, mail, facebook, Viber, Skype, Ελτα, περιστέρια, σήματα καπνού... και να στείλεις ένα μήνυμα να μάθεις αν ζω ή αν πέθανα....αν έχω σαπίσει στο κρεβάτι, αν οι ρίζες μου έχουν φτάσει από τον δεύτερο στο ισόγειο, αν θέλω λίγη παρέα, αν χρειάζομαι κάτι (βλέπε σερβιετάκια με πούπουλα) ή απλά να μάθεις τι κάνω. Αλήθεια σου λέω, ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ!! Τώρα φυσικά θα μου πείτε...ασε μας κουκλίτσα μου, πήγες εσύ και γκαστρώθηκες και μάλιστα εις διπλούν και έχεις την απαίτηση όλοι να ασχολούνται μαζί σου;;<br />Όλοι Όχι, οι λεγόμενες φίλες, κολλητές, κουμπάρες Ναι. Και όχι να ασχολούνται, απλά να ενδιαφέρονται!<br /><br />Πάντως από εδώ και στο εξής θα είμαι ήρεμη χωρίς πολλά πολλά άγχη! Προχτές πήγαμε και κάναμε τον μεγάλο υπέρηχο B' επιπέδου και τα μωράκια μου είναι μια χαρά! Όλα καλά, όλα ανθηρά! Δεν θα βγουν με το σύνδρομο του Kουασιμόδου, ούτε το ένα Alien και το άλλο Predator. Έχουν από δύο χέρια, δύο πόδια, ένα κεφάλι και το αμνιακό τους υγρό είναι μια χαρά! Φυσικά θα παραμείνω στο κρεβάτι αλλά υπόσχομαι να μην ξαναφάω μπριαμ!!<br /><br />Υ.Γ. Τελικά το θυμήθηκα το βιβλίο της Π.Διαθήκης οπότε είμαστε κομπλε!!!<br /><br />Φιλιααααααααα!!!!!!!<br /><br /><br /><br /></div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-12675103423115561522012-02-10T22:41:00.003+02:002012-02-10T22:47:15.828+02:00Βοήθεια γιατί χανόμαστε...Μετά από τις τελευταίες εντολές του γιατρού, για παραμονή εντός της οικίας και συγκεκριμένα εντός του κρεβατιού για τους επόμενους μήνες, ζητούνται προτάσεις για:<br /><br /><ul><li>Βιβλία</li><li>Ταινίες</li><li>Σειρές</li><li>Ιστοσελίδες</li><li>Blogs</li><li>Forums</li></ul><p>Και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφτείτε οτι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος ξάπλα σε ένα κρεβάτι. Άντε στην καλύτερη ξάπλα σε έναν καναπέ!!</p><p>Υ.Γ. Απαγορεύεται αυστηρά οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη...Από blog μαγειρικής μέχρι Τσελεμεντέ!!!<br /></p>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-2301294394865793672012-02-06T21:32:00.002+02:002012-02-06T22:09:54.386+02:00Three is company<div style="text-align: justify;"> Όταν ήσουν τριών μηνών (αλήθεια, γιατί δε μετράμε την ηλικία των παιδιών από την ώρα που βρέθηκαν στην μήτρα;), ξυπνούσα το βράδυ και είχα ξεχάσει ότι ήμουν έγκυος.<br />"Μα τι έφαγα εχτές και φούσκωσα τόσο;"<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, καθόμουν όλο και πιο συχνά με τα χέρια πάνω στην κοιλιά μου, προστατευτικά κάπως - ειδικά όταν έμπαινα στο μετρό και ήθελα να δείξω γιατί είχα πάρει τη θέση της καλής μεσήλικης κυρίας που με κοίταζε παραπονεμένη.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να μυρίζω διαφορετικά τους ανθρώπους. Προσπαθούσα να κοιμάμαι μπρούμητα, με το ένα πόδι λυγισμένο, για να σου κάνω χώρο, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για το στήθος που μ' έτρωγε δαιμονισμένα. Δοκίμαζα λάδια για τις ραγάδες και αυτοσχέδιους συνδυασμούς φαγητών για τις ναυτίες κι ανησυχούσα για το αν θα μπορούσα να χαρώ πραγματικά την εγκυμοσύνη μου ή αν θα φρίκαρα μέχρι το τέλος για όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να μην πάνε καλά με σένα.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, αναρωτιόμουν αν θα είσαι αγόρι ή κορίτσι, αν θα κλαις τα βράδια, αν ακούς τις μουσικές που ακούω και αν τινάζεσαι κάθε φορά που αγχώνομαι στη δουλειά ή κάποια πόρτα χτυπάει απότομα πίσω μου.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να βλέπω εικόνες μαζί σου: να κάνουμε ποδήλατο με σένα στο καθισματάκι, να σε βγάζω βόλτα με το καρότσι σε ανύπαρκτα πεζοδρόμια, στον Εθνικό κήπο και στου Φιλοπάππου, να προσπαθώ να σου κόψω τα νυχάκια και να μην κάθεσαι, να σου βάζω νανουρίσματα από μουσικά κουτιά και πλαστικά παιχνίδια με κορδονάκι.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, αναρωτιόμουν ποιά φαγητά θα σου αρέσουν και αν θα γίνω καλή μαμά. Προσπαθούσα να καταλάβω πότε κοιμάσαι και πότε κολυμπάς, αν θες να μείνουμε ή να φύγουμε, τι θέλεις να μου πεις όταν με κάνεις να αισθάνομαι έτσι ή αλλιώς.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να ακούω διαφορετικά το σώμα μου και να'μαι πιο επιεικής μαζί του.Όταν περπατούσα στο δρόμο, αισθανόμουν φοβερά περήφανη που σε είχα στην κοιλιά μου και σταμάτησα να περνάω τα φανάρια με βαθύ πορτοκαλί - τι παράδειγμα θα σου έδινα;<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, έλεγα στον μπαμπά να σου λέει ότι σε περιμένουμε και σου ψιθύριζα "Μην ακούς εσύ" όταν φρικάραμε από το άγχος. Σε χάζευα πότε πότε στις φωτογραφίες από τα υπερηχογραφήματα κι ένιωθα τύψεις όταν είχα αρκετές ώρες να σε σκεφτώ.<br /> Όταν ήσουν τριών μηνών, σε σκεφτόμουν όλο και περισσότερο και είχα ήδη αρχίσει να σ'αγαπάω.<br /><br />Από το βιβλίο "Κοιλίτσα.com ημερολόγιο μιας εγκυμοσύνης" της Στέλλας Κάσδαγλη<br /><br /></div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-5672502986997109992012-01-29T23:06:00.003+02:002012-01-29T23:14:48.588+02:00Φίλοι μου καλοί, καλοί μου Φίλοι...<div style="text-align: justify;"><br />Και φτάνει λοιπόν η στιγμή που έρχονται στη ζωή σου όλα ανάποδα.<br />Δυσάρεστα νέα, και άλλα δυσάρεστα νέα, άσχημες καταστάσεις και δυσκολίες στο φουλ.<br /><br />Τι πιο λογικό λοιπόν οι φίλοι σου να είναι δίπλα σου και να σε στηρίζουν με όποιον τρόπο μπορούν. Έτσι δεν λέμε εξάλλου?? Ότι οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται? εεε όχι όλοι αλλά και πάλι πόσους πραγματικούς Φίλους έχεις? ή πόσους νομίζεις ότι έχεις?? Αυτοί οι μετρημένοι στα δάχτυλα λοιπόν είναι κοντά σου και τα προβλήματα σου ξαφνικά φαίνονται λιγάκι πιο εύκολα να τα αντιμετωπίσεις και να τα διαχειριστείς. "Τυχερός είμαι" σκέφτεσαι...<br /><br />Μέχρι που μέσα στη δυστυχία που ζεις σκάει μια ηλιαχτίδα και εκεί που όλα ήταν κατάμαυρα<br />όλα ξαφνικά αλλάζουν και εσύ αρχίζεις πάλι να χαμογελάς και οι ευχάριστες σκέψεις βρίσκουν μια χαραμάδα και τρυπώνουν πάλι στο μυαλό σου.<br />Και ρωτάω τότε .... που είναι οι Φίλοι οεο??<br />Αυτοί που στα δύσκολα υποτίθεται ήταν κοντά σου και δίπλα σου? Που προσπαθούσες να τους κρατήσεις μακριά από τα δύσκολα για να μη μαυρίσεις και τη δική τους ψυχή αλλά αυτοί εκεί...βράχος που λέμε!!<br /><br />Στα ευχάριστα γιατί εξαφανίζονται? Εσύ μες την τρελλή χαρά θέλεις να είναι δίπλα σου και να χαίρονται με τη χαρά σου και αυτοί...αδιαφορία και εξαφάνιση! Γκρίνια και δυσφορία.<br />Τώρα που εγώ είμαι καλύτερα εσύ χαλιέσαι για αυτό?<br /><br />Έχω μπερδευτεί...Τελικά οι Φίλοι που φαίνονται? Στα ευχάριστα ή στα δυσάρεστα??<br />Γιατί αρχίζω να αναθεωρώ πράγματα και θα αρχίσω να τους "ετοιμάζω βαλίτσες" σιγά σιγα<br />που λέει και μια ψυχή!<br /></div><br />Όπως καταλάβατε έφτασε η ώρα της γκρίνιας και της κατατονίας που λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση!!!Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-42866798384108414052011-12-27T19:48:00.004+02:002011-12-27T20:10:29.231+02:00Χρόνια Πολλά!<div style="text-align: justify;">Είχα ετοιμάσει ένα κειμενάκι για να αναρτήσω αυτές τις μέρες αλλά τώρα που το ξαναδιάβασα δεν πολυταιριάζει με τις γιορτινές μέρες που διανύουμε... Πολύ γκρίνια αδερφάκι μου. Απορώ με τον εαυτό μου ώρες ώρες πως κατάντησα έτσι! :p Τέλος πάντων... Το φυλάμε για άλλη κατατονική, γκρινιάρα, μες την μαυρίλα στιγμή και πάμε παρακάτω :)<br /><br />Μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες είναι το Love Actually. Την βλέπω τουλάχιστον 2 - 3 φορές μέσα στον χρόνο και άλλες τόσες την περίοδο των Χριστουγέννων! Είπα λοιπόν να σας την προτείνω αν και είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από εσάς θα την έχετε ήδη δει.<br /><br />Trailer παρακαλώ:<br /></div><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/KdzH6a-XEGM" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe><br /><br /><div style="text-align: justify;">Να αναφέρω επίσης πως και το Soundtrack είναι εκπληκτικό!!<br /><br />Χρόνια Πολλά λοιπόν.<br />Να περάσετε όσο πιο όμορφα γίνεται, δίπλα σε αγαπημένα σας άτομα. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και οι όμορφες στιγμές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερες!<br />Και ας ελπίσουμε το 2012 να είναι μια υπέροχη χρονιά!! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα το 2011 δεν με άφησε να πάρω ανάσα!! Τώρα στο τέλος αρχίζει να στρώνει!!<br /><br />Πολλά Φιλιά!!<br /></div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-23393663849361548862011-11-02T12:39:00.003+02:002011-11-02T13:01:08.624+02:00Μαυρίλα Τέλος!!<div style="text-align: justify;">Λοιπόν!!!<br />Μαυρίλα τέλος!<br />Πάμε για άλλα...<br />Εντάξει οι δύσκολες καταστάσεις παραμένουν αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τις αλλάξω. Οπότε θα πρέπει να μάθω να ζω με αυτές για όσο διαρκούν και να τις αποδεχτώ.<br />Σε ότι αφορά τις δυσάρεστες σκέψεις (γιατί είμαι και εξαιρετικά αισιόδοξο άτομο) και αυτές παραμένουν, αλλά το πήρα απόφαση. Με το που θα κάνουν την εμφάνισή τους, θα τους κλείνω την πόρτα στα μούτρα και θα βάζω γρήγορα γρήγορα από το παράθυρο τις ευχάριστες. Έτσι, μπας και καταλάβουν κάποια στιγμή ότι είναι ανεπιθύμητες και πάρουν δρόμο!! Ξου Ξου Ξου λοιπόν!<br />Άσε που έρχονται τα Χριστούγεννα σε λίγο καιρό και δεν θα μου επιτρέψω να με βρουν μέσα σην κατήφια, την γκρίνια και την μιζέρια.<br />Μέσα Νοέμβρη στολίζω το σπίτι και σε όποιον αρέσει!! :) 53 μερούλες ακόμα!!!!!!!!!<br /><br />Επίσης να πω, πως μπορεί τόσο καιρό να μην άφηνα σχόλια στα blogoΣπιτάκια σας αλλά σας διάβαζα! Και ανακάλυψα και πολλά "διαμαντάκια¨ που σύντομα θα επισκεφώ και επίσημα!<br />Επίσης σκέφτομαι να κάνω και μια ανακαίνιση εδώ μέσα...έτσι για το καλό! :p Τι λέτε??<br /><br />Αυτά για την ώρα!<br />Ματς Μουτς!!!!<br /></div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-74093660593623561692011-09-14T23:25:00.002+03:002011-09-14T23:47:44.947+03:00Αναμονή<div style="text-align: justify;">Τους τελευταίους μήνες έχω κάτσει δεκάδες φορές μπροστά απο τον υπολογιστή για να ετοιμάσω μια ανάρτηση και πάντα πριν τη δημοσίευση και αφού την διάβαζα την έσβηνα... Πολύ ψυχοπλάκωμα, πολύ μελαγχολία, πολύ μαυρίλα...<br />Πολύ φοβάμαι όμως πως αυτή η ανάρτηση με στοιχειώνει και πως αν δεν την ανεβάσω δεν θα μπορέσω ποτέ να ανεβάσω οτιδήποτε άλλο. Σαν να έχω έναν ανοιχτό λογαριασμό.<br /><br />Νοιώθω πως τα πάντα γύρω μου καταρρέουν. Ότι σταθερό πίστευα πως είχα στη ζωή μου αυτό ξαφνικά γλυστράει απο τα χέρια μου και εγώ βρίσκομαι να μην ξέρω από που να πιαστώ. Είναι πλέον σίγουρο πως το 2011 είναι η χειρότερη χρονιά της ζωής μου. Με πολύ πόνο, στεναχώρια, θλίψη, απογοήτευση και τύψεις. Μακάρι να τελείωναν όλα εδώ. Το πρόβλημα είναι πως θα ακολουθήσουν ακόμα δυσκολότερες στιγμές και μακάρι να γνώριζα πως θα πρέπει να τις χειριστώ και να τις αντιμετωπίσω.<br /><br />Το ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που έχω προβλήματα, δεν είμαι η μόνη που έχει δυσκολίες στη δουλειά της, δεν είμαι η μόνη με προσωπικά θέματα, δεν είμαι η μόνη που θα χάσει αγαπητό πρόσωπο σε λίγους μήνες... Είναι η πρώτη φορά όμως που έρχομαι αντιμέτωπη με τόσα μέτωπα ταυτόχρονα και πραγματικά νοιώθω να μην ξέρω τι να κάνω. Για να βοηθήσω και τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους γύρω μου.<br />Υπήρξαν στιγμές που ο χρόνος ξαφνικά σταμάτησε για μένα και απορούσα πως οι γύρω μου συνέχιζαν την καθημερινότητα τους λες και δεν συνέβαινε τίποτα την στιγμή που η δικιά μου ζωή ήταν τόσο αναστατωμένη και ταραγμένη. Και φυσικά δεν θα είναι ποτέ ίδια...<br />Έτσι είναι όμως... η γη φυσικά δεν γυρίζει γύρω από εμάς και εμείς συνεχίζουμε να αναπνέουμε, και ευχάριστα γεγονότα θα ξανασυμβούν. Απλά πρέπει να έχουμε υπομονή.<br /><br /> Έτσι και εγώ περιμένω.... Περιμένω να συμβεί κάτι ευχάριστο, κάτι όμορφο που θα μου δώσει δύναμη να αντιμετωπίσω τα προβλήματα και τους φόβους μου και θα μου προσφέρει μόνο ευχάριστες σκέψεις.<br /><br />Υπόσχομαι η επόμενη ανάρτηση να είναι διαφορετική...</div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-15135439983492348412011-02-21T22:16:00.003+02:002011-02-21T22:21:57.872+02:00Χωρίς Τίτλο<div style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο προσπαθώ ακόμα να καταλάβω κάποιους ανθρώπους γύρω μου. Αφού δεν...<br />Ότι και να κάνω το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Τόσο δυσφορία και τόσο γκρίνια ειλικρινά δεν ξέρω απο που πηγάζει. Να μην ικανοποιούνται με τίποτα παρά μόνο με το "δικό τους", το οποίο "δικό τους" αλλάζει κάθε πεντάλεπτο.<br />Έλεος δηλαδή...<br />Δεν έχω πλέον την υπομονή που είχα. Μεγαλώνω και κουράζομαι εύκολα...<br />Πολλοί θα πουν πως άρχισα πάλι την γκρίνια, αλλά δεν είναι γκρίνια. Είναι απλά παράπονο...</div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-62479596454190987002011-01-29T20:22:00.003+02:002011-01-29T20:34:04.454+02:00Με χάνετε...<div style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να καταλάβω πως η αγαπημένη μου συνήθεια - ανάγκη, (Ο ΥΠΝΟΣ) έχει γίνει ο μικρός μου εφιάλτης. Συνήθιζα να χώνομαι στα ζεστά μου παπλώματα και να κάθομαι να σκέφτομαι τη μέρα που πέρασε, να κάνω σχέδια και όνειρα για την επόμενη, να φτιάχνω εναλλακτικά τέλη σε γεγονότα που συνέβησαν ή που θα ήθελα να συμβαίνουν και να ονειρεύομαι ευχάριστα (περιπέτειες, θρίλερ, αισθηματικά, κωμωδίες...τα πάντα)!! Ωραίες εποχές...<br /><br />Και τώρα...ξαπλώνω μες το άγχος. Περίεργες και μαύρες σκέψεις επισκέπτονται το μυαλό μου, η καρδιά μου να παίζει ταμπούρλο και εγώ στριφογυρίζω σαν το αρνί στη σούβλα. Έχω καταντήσει υποχόνδια και κατα φαντασίαν ασθενής...όλα μου φταίνε...έχω όλες τις αρρώστιες του κόσμου και απορώ με τον εαυτό μου πως καταφέρνω και είμαι ακόμα ζωντανή. Έκοψα και το Grey's Anatomy...δεν τόλμαγα να δω επεισόδιο, μετά από μια εβδομάδα είχα και εγώ έναν πόνο...κάθε εβδομάδα μετακόμιζε και κάπου αλλού!!<br /><br />Το πρωί που ξυπνάω φυσικά όλα μια χαρά! Ευχαριστώ τον Θεό που είμαι ακόμα ζωντανή και μουτζώνω τον εαυτό μου για τις παπαριές που σκεφτόμουν όλη νύχτα και δεν ευχαριστιόμουν τον ύπνο μου! Πάω στη δουλίτσα μου, τα πιτσιρίκια ευτυχώς με κρατάνε σε συνεχή εγρήγορση, μου τραβάνε όλη την ενέργεια και γυρνάω σπίτι ψόφια από την κούραση. Τόσο ψόφια που δεν μπορεί καμία μαύρη σκέψη να με πλησιάσει.<br />Το βράδυ φυσικά πάμε πάλι απο την αρχή...πεθαίνω σβήνω χάνομαι, θα φύγω από τούτο τον μάταιο κόσμο και δεν θα έχω αφήσει τίποτα πίσω μου, κανείς δεν με αγαπάει, μιξοκλαψουρίζω στα σιγανά, τριγυρνάω σαν την αδική κατάρα μέχρι που κουράζομαι και ξεραίνομαι!<br />Να λοιπόν η λύση...<br />Θα κουράζομαι όλη μέρα για να ξεραίνομαι το βράδυ χωρίς πολλά πολλά!<br />Άρχισα λοιπόν και εγώ τις ασχολίες ώστε να περνάει η ώρα. να μη πολυσκέφτομαι . Γράφτηκα σε ένα forum λογοτεχνίας (fantasy και τρόμου) και έχω μπει σε έναν διαγωνισμό ανάγνωσης για 50 βιβλία μέσα στο 2011! Βρίσκομαι στο νούμερο 7 και προχωράω ακάθεκτη!! Έπιασα και τις χειροτενίες και τις κατασκευές, καρφιτσούλες felting για όλα τα γούστα... έφτιαξα και σαπουνάκια..Αμε!! Σε όλα τα χρώματα και αρώματα! Ξεκίνησα και χαρακτική στα εικαστικά εργαστήρια του δήμου αλλά άρχισαν οι "οικονομίες" και μας τα κόψανε! Ανανέωσα και το rapidshare μου και έχω σκιστεί να κατεβάζω ταινίες,..Πήρα και καινούρια φόρμα να ξεκινήσω περπάτημα!! Άντε να δούμε τι άλλο θα κάνω για την ψυχική μου υγιεινή! Για την ώρα πάντως δεν βλέπω βελτίωση...<br /><br />Πρέπει να συνέλθω άμεσα πάντως γιατί με βλέπω σύντομα να μένω σαν καλαμιά στον κάμπο και να με κάνουν πέρα όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί. Άσε που ο άντρας μου θα με χωρίσει και θα πάρει και την κηδεμονία του ψαριού μας. Μεταξύ μας... δεν τους πρήζω με τις φοβίες μου αλλά λίγο ακόμα και θα με πάρουν χαμπάρι. Και ή που θα με πάνε καμιά εκδρομή στο Δαφνή ή που θα με βλέπουν και θα αλλάζουν πεζοδρόμιο ή που θα μετακομίσουν κανα δυό νομούς παραπέρα και δεν θα έχει και σήμα το κινητό τους! :(<br />Χρειάζομαι αγάπη, φροντίδα, στοργή, αγκαλιές και προδέρμ! Δεν είμαι καλά!! Δεν είμαι καθόλου καλά!!<br /><br />Ευτυχώς πάντως που εκτός από τα χίλια μύρια κακά έχω και λίγο χιούμορ και σώζεται κάπως η κατάσταση!!<br /><br /></div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-32038663097517666712011-01-09T19:14:00.002+02:002011-01-09T19:18:19.139+02:00ΜπερδέματαΜπερδεμένες σκέψεις, μπερδεμένες λέξεις και όλα μέσα στο μυαλό μου να μην μπορούν να βρουν τη σωστή θέση.<br />Όλα εκεί ανακατεμένα να περιμένουν να μπουν στη σωστή σειρά για να δώσουν ένα νόημα και εγώ ανίκανη να τα βοηθήσω.<br />Ανίκανη να εκφραστώ...<br />Νιώθω το μυαλό μου έτοιμο να εκραγεί και εγώ να μην μπορώ να το αδειάσω. Τόσα πράγματα που θέλω να κάνω, τόσα πράγματα που θέλω να πω και να μην μπορώ να βρω τον τρόπο.<br />Δοκίμασα διάφορα...<br />Έκφραση μέσα απο τη ζωγραφική, απο την χαρακτική, απο κατασκευές, απο τη μαγειρική, απο το blog...τίποτα όμως δεν νιώθω να με καλύπτει.<br />Ίσως να φταίει και ο έντονος ενθουσιασμός μου με κάθε τι καινούριο.Ίσως απλά να θέλει περισσότερη προσπάθεια ή καθόλου προσπάθεια...<br />Δεν ξέρω...Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-61220049815762894122010-11-22T20:09:00.003+02:002010-11-22T20:18:58.264+02:00Συμβατότητα<div style="text-align: justify;">Πριν χρόνια είχα ζητήσει από έναν φίλο μου να με χαρακτηρίσει με μια λέξη και αυτός είχε πει "ΣΥΜΒΑΤΗ". Μου κακοφάνηκε... Λέω τι είμαι και με χαρακτηρίζει συμβατή? Motherboard?<br />Μετά μου εξήγησε...το σκέφτηκα και εγώ καλύτερα και κατέληξα πως δεν είναι τόσο κακό τελικά.<br />Να ταιριάζεις με όλους, με όλες τις παρέες, να προσαρμόζεσαι εύκολα σε όλες τις καταστάσεις χωρίς δυσφορίες και γκρίνιες. Μια χαρά μου φάνηκε!!!<br /><br />12 χρόνια μετά συνεχίζω να το σκέφτομαι και έχω αρχίσει να το βλέπω λίγο ανάποδα. Μήπως τελικά δεν είναι και τόσο θετικό? Μήπως το να ταιριάζεις με όλους και με όλα, το να μη λες ποτέ όχι, να ακολουθείς πάντα τους άλλους...δεν είναι ένδειξη "συμβατότητας" αλλά έλλειψη προσωπικότητας και χαρακτήρα??</div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-51865184894353032052010-09-27T21:32:00.003+03:002010-09-27T21:39:32.832+03:00Μου λείπουν...Στα πλαίσια του μελαγχολικού Σεπτέμβρη με έπιασα να μου λείπουν τα εξής:<br /><ul><li>Ο σκύλος μου</li><li>Τα κασκόλ και τα πουλόβερ</li><li>Τα Χριστούγεννα</li><li>Οι βραδυνές φιλοσοφικές συζητήσεις</li><li>Το Λύκειο</li><li>Το Θέρμο</li><li>Ο χειμώνας<br /></li><li>Ο κινηματογράφος</li></ul>:/<br /><br /><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/H3wcrX3DBlo?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/H3wcrX3DBlo?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="385" width="480"></embed></object>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-76830798340970055342010-09-20T13:52:00.005+03:002010-09-20T14:09:49.592+03:0033 μέιον 1<div style="text-align: justify;">Μπορεί να είναι και τα πιο περίεργα γενέθλια μου μέχρι στιγμής!!<br />Θέλετε γιατί είμαι με πυρετούλη, μυξούλες και βηχαλάκι σαν σκατόγρια?<br />Θέλετε γιατί με θυμήθηκαν εντελώς άκυρα άτομα? και με ξέχασαν (για την ώρα) στανταράκια?<br />Θέλετε γιατί όλη νύχτα έβλεπα εφιάλτες με ακρίδες?<br />Θέλετε γιατί αυτό το 32...κάτι μου κάνει?? Ένα χρονάκι πριν τα 33 του Χριστού...εμφράγματα, ανακοπές, ατυχήματα, όλα αυτά τα χαριτωμένα!!<br /><br />Και μη βιαστείτε...δεν είναι κρίση ηλικίας, μια χαρά είμαι με τα χρονάκια μου! Κανένα πρόβλημα. Απλά κάτι μου κάθεται περίεργα φέτος!<br />Όπως και να έχει...<br /></div><br /><span style="font-weight: bold;">Να με χαίρεστε βρε...</span><br /><br />Σερβιριστείτε τουρτίτσα!!! :)<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXt_XeBQvjaFM6Nl8QqYdHTAxrecxyGIA7jNqCy_yYOBp7Q-kqxnPw1-d-i_uElxLh-k6ygKf2egDIOdB52KnFbpG5qVfYe5Mx2HhJM9_GdVeu9qrO8eZ4qxUtG8FNi4_vZqBPV_Hlypsv/s1600/299802008_a5fb2c9029.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 264px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXt_XeBQvjaFM6Nl8QqYdHTAxrecxyGIA7jNqCy_yYOBp7Q-kqxnPw1-d-i_uElxLh-k6ygKf2egDIOdB52KnFbpG5qVfYe5Mx2HhJM9_GdVeu9qrO8eZ4qxUtG8FNi4_vZqBPV_Hlypsv/s320/299802008_a5fb2c9029.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5518949826853066418" border="0" /></a>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-15313143696917734532010-09-18T12:30:00.003+03:002010-09-18T12:38:00.992+03:00I Surrender....Με μπόλικο πονοκέφαλο και φωνή νταλικέρη στην εθνική...<br />Με δέκατα πυρετού, ταλαιπωρία και αλκοόλ να ρέει άφθονο στο αίμα μου...<br />Μετά από μια super βραδιά σε εξαιρετική μπυραρία της περιοχής,με την Καλύτερη παρέα... σας αφιερώνω το παρακάτω...<br /><br />Παλιό...αλλά καλό!! :)<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/knyH0JDwlYg?fs=1&hl=en_US"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/knyH0JDwlYg?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-43505257966542450712010-09-15T19:26:00.003+03:002010-09-15T19:59:21.877+03:00Με τις υγειές μας....<div style="text-align: justify;">Καλή Σχολική Χρονιά??<br />Χχχμμμ! Για να δούμε...<br />Για τις ανάγκες της υπηρεσίας πρέπει να μεταφερθούμε για φέτος στην πρωτοβάθμια,σε 800 δημοτικά που πιλοτικά φέτος θα ξεκινήσει το μάθημα της πληροφορικής. Όλα καλά μέχρι εδώ... Μικρούλια θα είναι, πλάκα θα έχουν, ωραία θα περάσουμε ... όλα καλά! Το πολύ πολύ να ξυπνήσει το μητρικό μου ένστικτο!!!<br />Πάω και εγώ μες την τρελλή χαρά για αγιασμό σε ένα δημότικο που έχω τοποθετηθεί!<br />Παιδάκια...πολλά παιδάκια...πάρα πολλά παιδάκια, με τις μαμάδες τους και κάτι τεράστιες σχολικές τσάντες να περιμένουν ανυπόμονα να κάνουν αγιασμό, να πάνε στις τάξεις τους, να γνωρίσουν την δασκάλα τους και να πάρουν τα καινούρια τους βιβλία!<br />Καμία, ΜΑ ΚΑΜΙΑ σχέση με τα λύκεια..χαχαχα!<br /><br />Μόλις διέρρευσε πως εγώ θα τους κάνω μάθημα πληροφορικής άρχισαν δειλά δειλά να με πλησιάζουν και να με ρωτάνε αν εγω είμαι η δασκάλα των κομπιουτερ (Χαχα Δασκάλα των κομπιουτερ) και αν θα μάθουμε να γράφουμε, να ζωγραφίζουμε, αν θα μπαίνουμε στο internet και άλλα τέτοια χαριτωμένα.<br />Ωραία λέω απο μέσα μου...τουλάχιστον δεν θα χρειάζεται να τα κυνηγάω!! Θέλουν να μάθουν!! Λογικό να μου πεις σε τέτοιες ηλικίες!!<br /><br />Παίρνουν λοιπόν τα παιδάκια τα βιβλία τους, οι μαμάδες ρίχνουν το κλάμα της αρκούδας και αποχωρούν χαρωπά χαρωπά για τα σπίτια τους!!<br />Και μένουμε τωρά πίσω οι δασκάλοι και οι ειδικότητες ( όπως μας λένε εμάς τους Πληροφορικούς, Αγγλικών, Γαλλικών, Καλλιτεχνικών, Γυμναστές, Μουσικούς...) για τον καθιερωμένο σύλλογο!<br />Γνωριστήκαμε, συζητήσαμε, λύσαμε και το θέμα του ποιος θα αναλάβει το φαρμακείο και ποιος το μητρώο και ήρθε η ώρα που όλη μέρα περίμενα!!!<br /><br />Να μου δείξουν που είναι το εργαστήριο Πληροφορικής!!!<br /><br />Ρωτάω και εγώ η αφελής : "πόσους υπολογιστές έχει??"<br />6 μου απαντάνε και σε λίγο καιρό θα έρθουν και 10 laptop!!<br />Εεε...δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά ΟΚ, μην είμαστε και πλεονέκτες. Κάποια σχολεία δεν έχουν καθόλου υπολογιστές!<br />6 υπολογιστές για 25 παιδάκια τώρα στην αρχή δεν είναι και εντελώς χάλια!!!!<br />Ξεκλειδώνουμε την αίθουσα και εκεί έπαθα τα απανωτά εμφράγματα...<br />Ενας χώρος με το ζόρι 10 τετραγωνικά, με στριμωγμένα έξι pc σε μια γωνία και απο την άλλη, βιβλιοθήκες, φώτα, κούτες, πράγματα ... μίνι αποθήκη!<br />Αφού μπόρεσα να μαζέψω το σαγόνι μου απο το πάτωμα ακολουθεί ο παρακάτω θεϊκός διάλογος:<br />-"Συγγνώμη αυτό είναι το εργαστήριο? "<br />-"Ναι, δεν υπάρχει άλλος χώρος και μόνο αυτόν έχουμε, θα τον καθαρίσουμε και θα είναι μια χαρα"<br />-"Μα...δεν χωράνε εδώ 25 παιδιά"<br />-"Εεεε ... για αρχή θα κάθονται 2-2, ή 3 -3"<br />-"όχι , δεν καταλάβατε, το 2-2, 3-3 δεν με ενοχλεί...το πρόβλημα είναι πως 25 άτομα (έστω και μικρούλικα) δεν χωράνε εδω μέσα ούτε όρθια"<br />-"ναι το ξέρω...πέρσι έφερα 15 παιδάκια να δουν τα κομπιούτερ και δεν χωράγαν"<br />-"και φέτος πως θα χωρέσουν 25 ??? "<br />Καμία απάντηση....<br /><br />Να σημειώσω πως δεν υπάρχει ουτέ παράθυρο, ούτε τίποτα σε αυτόν τον χώρο!!<br /><br />Εεε μου λέει θα κάνετε και στις αίθουσες μάθημα!!<br />Στις αίθουσες, χωρίς υπολογιστές!! Θεωρία στα 7χρονα και στα 10χρονα?? Τι να τους πω?? Για την πολυπλοκότητα του αλγορίθμου? και για τους καταχωρητές???<br />Άντε και ζωγράφισες εναν υπολογιστή την μια μέρα, άντε και έγραψες και τι σου αρέσει να κάνεις στον υπολογιστή, άντε και έπαιξες και πληροφορικοκρεμάλα, άντε και στα μεγαλύτερα κάνεις και λιγάκι θεωρία...<br />Στις μικρές τάξεις τι κάνεις οεο????<br /><br />ΈΛΕΟΣ!! αυτά θέλουν να μάθουν να γράφουν, να ζωγραφίζουν, να παίζουν εκπαιδευτικά παιχνιδάκια, να μάθουν να ανοίγουν και να κλείνουν τον υπολογιστή, να ακούν τραγουδάκια...<br /><br />Και μετά απο ώρα φυσικά άκουσα και το καλό...Εε άμα έρθουν τα laptop θα τα παίρνεις στην τάξη!!<br />Κάθε ώρα θα κουβαλάω 10 Laptop απο το γραφείο στις αίθουσες!! Κουβάλα, στήσε, άνοιξε, κλείσε, ξέστησε, ξανακουβάλα!! Θα δώσουν και τρέιλερ λένε!! χοχοχοχο!!!<br />Τέλεια!<br />ΤΕΛΕΙΑ!<br />ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!</div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-10214334215553827972010-09-08T11:14:00.003+03:002010-09-08T11:32:30.517+03:00Coulita's Questions!Απάντα αν τολμάς είπε η Coula και φυσικά δεν μπορώ να κάνω την πάπια! :)<br /><br />1. Όρισε το δικό σου τρίπτυχο της επιτυχίας μιας σχέσης.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αγάπη, Εμπιστοσύνη, Ειλικρίνεια</span><br /><br />2. Ο άνθρωπος αλλάζει; Κι αν ναι προς ποια κατεύθυνση και από ποια ερεθίσματα;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε τη κεφαλή του..</span><br /><span style="font-style: italic;">Προσπάθεί φυσικά αλλά χλωμό το κόβω!</span><br /><br />3. Το πάντα και το ποτέ: ποια είναι η κοσμοθεωρία σου για τις δυο έννοιες;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Δύο έννοιες τελείως πλασμάτικες!! Μόνο το ποτέ μη λες ποτέ δέχομαι!!</span><br /><br />4. Τι συμβολίζουν για σένα οι λέξεις: ψυχή, έρωτας, φιλία, δύναμη, υπομονή, εγωισμός, φθορά, θάνατος, ζωή;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Κοίτα να δείς που όλα καταλήγουν στο ίδιο πράγμα!! Στον άνθρωπο</span><br /><br /><br />5. Η κοινωνία οδεύει προς το βούρκο! Ποια μία και μοναδική αξία πιστεύεις πως μπορεί να την σώσει και γιατί;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Οικογένεια! Σφιχτοί και ειλικρινείς δεσμοί...</span><br /><br />6. Ναρκωτικά : Δώσε μου μια δραστική λύση για να μην πεθαίνουν νέοι άνθρωποι!<br /><br /><span style="font-style: italic;">Σωστή και έγκαιρη ενημέρωση από εκπαιδευτικούς και οικογένεια καθώς και καλύτερη αντιμεώπιση από το κράτος όσων αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα και των οικογενειών τους</span><br /><br />7. Ποια πιστεύεις πως είναι η θέση σου μέσα στο σύμπαν; Ποιον σκοπό επιτελεί η παρουσία σου σε αυτό;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Μπααααα!! Σαν μονάδες νομίζω δεν αξίζουμε μία... Η ομαδικότητα με λίγη προσπάθεια κάτι μπορεί να αξίζει</span><br /><br /><br />8. Για ποιον ένα και μοναδικό λόγο θα διέγραφες το blog σου;<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αν δεν είχα τι άλλο να πω...</span><br /><br /><br />9. Γνωστοποίησε 3 άθλια ελαττώματα σου, 3 μέτρια ελαττώματα σου και 3 μικρά ελαττώματα σου!<br /><br /><span style="font-style: italic;">Άθλια: κυκλοθυμισμός, γκρίνια, λίγο ζήλια</span> (ξου ξου ξου)<br /><br /><span style="font-style: italic;">Μέτρια: είμαι αυθόρμητη, ενθουσιάζομαι εύκολα, και κάνω το λάθος να εμπιστεύομαι τον άλλο εύκολα<br /><br /></span><span style="font-style: italic;">Μικρά: είμαι λίγο ανυπόμονη, πολύ κλαψιάρα και υπερβολικά ονειρόπληκτη!!!!!</span><br /><br />10. Συμβούλεψε ένα νέο παιδί προτείνοντας 3 αρετές που θα πρέπει να αποκτήσει και 3 αντι-αρετές που θα πρέπει να αποφύγει για να μπορεί να λέγεται άνθρωπος.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αρετές: αγάπη, σεβασμός, ειλικρίνεια</span><span style="font-style: italic;"><br />Αντι-αρετές: ψεμα, αλλαζονια, εγωισμό</span><br /><br /><br />Coula τις δικές σου απαντήσεις πότε θα τις δώσεις?? :)Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-51744760624298620612010-09-06T19:38:00.003+03:002010-09-06T19:44:12.351+03:00BlogoπαίχνιδοΈλαβα μια πρόσκληση από την blogoφίλη Fortounata για να παίξω σε ένα blogoπαίχνιδο. Πρέπει να αναφέρω 10 πράγματα που αγαπώ και στη συνέχεια να καλέσω 10 blogoφιλούς να κάνουν το ίδιο και πάει λέγοντας..!!<br /><br />Για να δούμε τι θα δούμε...<br /><br />In random order... αγαπώ τα εξής:<br /><br />1.Τα ζώα με ιδιαίτερη αδυναμία στους σκύλους<br />2.Τους φίλους μου<br />3.Την οικογένεια μου<br />4.Το τυρί<br />5.Τα Χριστούγεννα<br />6.Τη βροχή<br />7.Τα βιβλία<br />8.Τον κινηματογράφο<br />9.Την δουλειά μου<br />10.Τις κατασκευές (χαρακτική, scrapbooking, κηροπλαστική, μεταλλοπλαστική, κεραμική...)<br /><br />Πάλι με τυχαία σειρά προσκαλώ στο παιχνίδι τους παρακάτω ... αν και κάποιοι θα έχετε ήδη λάβει από αλλού πάσα...<br /><br />1.Leviathan<br />2.Elkador<br />3.Coula<br />4.Δραπέτη<br />5.Christos K.<br />6.Marco<br />7.Stalin<br />8.S_Pablo (1.. 2, 1.. 2, ακούει?? )<br />9.My little Prince Nikolas<br />10.Gaurako<br /><br />Και όποιος άλλος θέλει, φυσικά μπορεί να παίξει...:)Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-82443758540789058772010-09-02T21:25:00.004+03:002010-09-02T21:35:27.867+03:00ΝτροπήΤα θερμά μου συγχαρητήρια στην οικογένειά της, στους δασκάλους της και στον ανεγκέφαλο που τραβάει το βίντεο!<br />Έχω εκνευριστεί αφάνταστα!<br /><br /><a href="http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/08/blog-post_8194.html">http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/08/blog-post_8194.html</a>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-20509330466066856172010-08-20T19:35:00.003+03:002010-08-20T19:41:36.412+03:00Απογοήτευση<div style="text-align: justify;">Πόσες φορές δεν νοιώσαμε αυτό το συναίσθημα;<br />στο σχολείο, στη δουλειά μας, στις φιλίες μας, στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας...<br />πολλές, πάρα πολλές φορες.<br />Γιατί όμως κάθε φορά πονάει το ίδιο; Ίσως και περισσότερο..;<br />Και ποιος φταίει;<br />Εμείς; και οι μεγάλες μας προσδοκίες;<br />Εμείς; που συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τον άλλο ενώ την έχουμε πατήσει τόσες φορές;<br />Εμείς; που ξεχνάμε το "Εγώ" και βάζουμε μπροστά το "Εσύ" ;<br /><br />Όλα μέσα στη ζωή είναι και θα έπρεπε όσο περνάνε τα χρόνια να συνηθίζουμε και να ξέρουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Να ξέρουμε τα όρια μας, τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι. Να να μην είμαστε ευκολόπιστοι. Να μη περιμένουμε απαραίτητα από τον άλλο όσα εμείς δίνουμε...<br />Έτσι όμως μήπως χάσουμε τον αυθορμητισμό μας; τον χαρακτήρα μας;<br />Δεν ξέρω...<br /><br />Το άσχημο είναι οτι η απογοήτευση τις περισσότερες φορές δεν έρχεται μόνη της αλλά φέρνει και παρέα...πόνο, θυμό, στεναχώρια και μένουμε πάλι εμείς πίσω να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε αυτή τη φορά και τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει.</div>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-38307664201827549472010-08-10T18:28:00.003+03:002010-08-10T18:32:54.887+03:00Tread Softly...Με αφορμή μια παλαιότερη ταινία θυμήθηκα ένα από τα πιο γλυκά ερωτικά ποιήματα του W.B. Yeats.<br />Χάνει η μετάφραση αλλά είναι η καλύτερη που βρήκα!<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">He Wishes For The Cloths Of Heaven</span><br /><br /><br />Had I the heavens' embroidered cloths,<br />Enwrought with golden and silver light,<br />The blue and the dim and the dark cloths<br />Of night and light and the half-light,<br />I would spread the cloths under your feet:<br /><span style="font-style: italic;">But I, being poor, have only my dreams;</span><span style="font-style: italic;"><br />I have spread my dreams under your feet;</span><span style="font-style: italic;"><br /><span style="font-weight: bold;">Tread softly, because you tread on my dreams.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Τα ουράνια τα μεταξωτά...</span><br /><br />Τα ουράνια τα μεταξωτά τα χιλιοπλουμισμένα,<br />που'ναι με μάλαμα από φως κι ασήμι δουλεμένα,<br />τα γαλάζια τα διάφανα και τα βαθιά βαμένα<br />με φως, νύχτα και μούχρωμα, δικά μου αν τα 'χα ωστόσο,<br />θα 'θελα κάτω από τα δυο σου πόδια να τ' απλώσω.<br />Μα είμαι φτωχός και δεν κατέχω τι άλλο από τα όνειρά μου,<br />για να διαβαίνεις τ' άπλωσα στα πόδια σου, Κυρά μου,<br />Πάτα ελαφρά, γιατί πατάς απάνω στα όνειρά μου...<br /><br />Μετάφραση: ΜελισσάνθηVeneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-89548956082390212302010-08-08T21:49:00.004+03:002010-08-08T21:55:36.101+03:00Αύγουστος σου λέει μετά...Έφυγα... Γύρισα.... Ξαναέφυγα.... Ξαναγύρισα.....<br />Και τώρα λέω να μείνω στην Αθήνα λιγουλάκι μιας που όλος ο κόσμος φεύγει και η πρωτεύουσα ομορφαίνει! Άφήστε που 17 Αυγούστου έχω εφημερία στο σχολείο οπότε πρέπει να είμαι εδώ!<br />Και έχουμε και λέμε τώρα...<br />Ο καλός μου Camping<br />Ο αδερφός μου σε μέρη εξωτικά<br />Οι γονείς σε συγγενείς για τα μπανάκια τους<br />και οι γείτονες...άφαντοι!!<br /><br />Και μένω τώρα εγώ πίσω..άγρυπνος φρουρός να έχω υπο την εποπτεία μου τα εξής χαριτωμένα...<br />-Τα λουλούδια μου (όσα δεν έχουν ήδη ξεραθέι)<br />-Τα λουλούδια του μπαμπά<br />-Τα λουλούδια της γειτόνισσας<br />-Τα λουλούδια στο σπίτι του αδερφού μου<br />-Το ψάρι μου και το ψάρι της εγγονής της γειτόνισσας (ευτυχώς είναι ίδια θα τα βάλω να κάνουν παρέα :) )<br />-Τον παπαγάλο της μάνας μου (Το κωλόπουλο όλο δαγκώνει...)<br />-Ένα σπουργίτι που περιμάζεψε η νύφη μου ετοιμοθάνατο και τώρα έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια βελτίωσης<br />-Καμιά 10αρια γάτες που ταϊζει ο μπαμπάς και φυσικά δεν λένε να ξεκολλήσουν από την πόρτα μας<br />-Το ψάρια σε ένα συντριβάνι στην αυλή<br />-Το ενυδρείο στο σπίτι του αδερφού μου<br />-Το φίδι στο σπίτι του αδεφού μου (Έλεος δηλαδη)<br />Ααα και τη γιαγιά!!!<br />Νομίζω πως δεν ξέχασα κάτι...<br /><br />Και μετά σου λένε διακοπές.....!!!Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-65610036077421741682010-08-03T18:05:00.001+03:002010-08-03T18:15:43.085+03:00Αλλαγές...ευχαριστώ δεν θα πάρω!!<div style="text-align: justify;">Αλλαγή!!<br /></div>Πολλοι την αποζητούν, άλλοι πάλι όχι...<br />Εγώ μάλλον ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.<br />Τις φοβάμαι τις αλλαγές. Με αποσυντονίζουν, με βραχυκυκλώνουν...Δυσκολεύομαι να λειτουργήσω. Μου αρέσει η συνήθεια, με κάνει να νοιώθω ασφάλεια. Και ας γίνεται λιγάκι βαρετή. Μου αρέσει το πρωί που ξυπνάω να γνωρίζω τι θα κάνω, ποιόν θα δω..μου αρέσει η προετοιμασία και η αναμονή.<br />Κάπως έτσι λειτουργώ και με τα άτομα που έχω γύρω μου. Κακώς φυσικά!<br />Δεν είναι αντικείμενα για να μπορούμε να τα τοποθετούμε εκεί που εμείς θέλουμε και να έχουμε την απαίτηση να μην κουνηθούν. Είναι και πολύ εγωιστικό εκτός των άλλων. Είναι άνθρωποι, με τον ξεχωριστό τους χαρακτήρα και την ξεχωριστή τους προσωπικότητα. Κάποιοι φεύγουν, κάποιοι έρχονται, άλλοι απομακρύνονται, άλλοι πλησιάζουν..<br />Άκρως φυσιολογικό! Εμένα όμως γιατί με αποσυντονίζει;<br />Γιατρέ μου...??<br /><br /><br /><br /><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/pY89rd6kyRw&hl=en_US&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/pY89rd6kyRw&hl=en_US&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="385" width="480"></embed></object>Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-3125189429783609571.post-92116665694870974162010-07-26T18:53:00.005+03:002010-07-26T19:31:30.028+03:00Σκωτία-Αγγλία 1-0<div style="text-align: justify;">Επιστροφή στα πάτρια εδάφη!! Λίγο έλειψα και έγινε πανικός!!<br />Μου το σπάσατε το blogaki μου αλλά χαλάλι σας βρε!!<br />Μου λείψατε, είμαι και σε καλή διάθεση...οπότε...δεν πειράζει...δεν λέω όχι!!<br />Λοιπόν πάμε στο παρασύνθημα!<br /><br />Πέρασα ΤΕΛΕΙΑ!!! Πολύ κούραση αλλά είδα τόσα καινουρια μέρη και τοπία που εχω να σκέφτομαι για τον επόμενο χρόνο!!! Απώλειες δεν είχαμε σοβαρές... Μόνο τα παπουτσάκια μου που σχεδόν καταστράφηκαν απο το περπάτημα στα βουνά και στα λαγκάδια, και μια ομπρέλα!! Πολύ αέρας αδερφάκι μου!<br /><br />Δεν θα σας πρήξω με λεπτομέρειες...για να μη ζηλεύετε κιόλας!!<br />Θα σας πώ όμως μερικά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση!<br /><br />-Σε ολόκληρη τη μεγάλη Βρετανία δεν υπήρχαν πουθενά διόδια..μόνο στο κέντρο του Λονδίνου και μάλιστα πολύ τσουχτερά! Τι καλό....<br /><br />-Την βοηθητική λωρίδα στον δρόμο την ονομάζουνε left shoulder (Γιατί όταν μας συμβεί κάτι όταν περπατάμε..τι χρειαζόμαστε??..έναν ώμο για να στηριχτούμε) Τι γλυκό.....<br /><br />-Έμαθα επιτέλους γιατι οδηγούν αριστερά και όχι δεξιά! Έχει μείνει από μεσαίωνα όπου οι ιππότες όταν περπατούσαν έπρεπε να έχουν την δεξιά πλευρά ελέυθερη για να μπορύν να χρησιμοποιούν το σπαθί τους, και οι ιππείς επίσης κράταγαν το δόρι από τη δεξιά πλευρά!! Τι ιπποτικό...<br /><br />-Βροχή...Πολύ βροχή...και Πολύ Ομίχλη..ειδικά στη Σκωτία!!! Για αυτό με το που σκάσει μύτη μια ηλιαχτίδα ήλιου τρέχουν όλοι στα πάρκα και ξαπλάρουν σαν σαλιγκάρια!! Να βλέπεις κάστρα, λίμνες και βουνά και να απλώνεται μια ομίχλη...άλλο πράγμα!! Τι ομιχλώδες...<br /><br />-Τα Ανγκους...Παντού έβλεπες Άνγκους..εκτός από πρόβατάκια..και αγελάδες! Είναι κάτι ζωάκια καφετί-χνουδωτά!!! Βασικά βόδια είναι και καταλήγουν μπριζόλες αλλά είναι πολύ φάτσες!! Τι χαριτωμένα...<br /><br />-Κάστρα..πολλά κάστρα..παντού κάστρα....τέλεια κάστρα!!!! Τι ρομαντικό...<br /><br />-Το Χαγκις!! Ένα τοπικό φαγητό τον Σκωτσέζων..Ψιλοκομμένα εντόσθια ζώου (φανταστείτε μαγειρίτσα χωρίς να ζουμιά) με πολλά μυρωδικά, κρεμμύδια και άνιθο, τοποθετημένα σε ένα στομάχι από πρόβατο και ψημένα στον φούρνο! Μέτά πετάνε το στομάχι και αυτό που μένει μέσα το τρώνε....Χριστέ και Απόστολε!! Τι αηδιαστικό...<br /><br />-Επίσης στη βόρεια Σκωτία που μείναμε μία νύχτα βραχυκύλωσα!! 10:30 το βράδυ και έξω ακόμα μέρα! Και το πρωί στις 5...πάλι μέρα!!! Πως να κοιμηθείς?!?!?! Τι σπαστικό...<br /><br />-Οι Pub...Πήραν λέει το όνομα τους από κάποια παλιά σπίτια, τα οποία κατασκεύαζε όλο το χωριό για να μπορούν να κάθονται όλοι μαζι και να φιλοξενούν και κάποιον που ερχόταν στο χωρίο και δεν είχαν χώρο. Το σπίτι αυτό το ονόμαζαν Pyblic House και κάθε απόγευμα, οι άντρες συνήθως, πήγαιναν με την μπύρα τους και το κολατσιό τους και αράζανε (βλέπε δικό μας καφενέιο κατα κάποιον τρόπο). Με το πέρασμα του χρόνου το Public House έγινε Public, και το Public έγινε Pub!<br />Το πρόβλημα είναι πως οι Pub πλέον κλείνουν στις 11!!! Πήγαμε να πιούμε και εμεις την μπυρίτσα μας και μας έδιωχναν! Απαπαπαπα!! Είχαν και ένα καμπανάκι και το χτύπαγαν...στον δεύτερο χτύπο έπρεπε να αποχωρίσεις!! Πολύ φτηνή η μπύρα πάντως..και το ουίκσι..για αυτό όλοι είναι Αλκοόλες!!! Νυχτώνει και νωρίς το χειμώνα...ανοίγουν και αυτές οι Pub νωρίς νωρίς...τι άλλο να κάνουν οι άνθρωποι...μπεκρουλιάζουν! Τι αλκοολικο....<br /><br />-To Picadilly Στο Λονδίνο! Είπαμε να διασκεδάζουμε αλλά όχι και έτσι ρε παιδιά! Τα 3/4 όσων βρίσκονταν εκεί ήταν λιώμα από το ποτό και έκαναν ότι βλακεία μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους! Βλέπε Μάλλια...Αίσχος! Τι ξεφτίλα....<br /><br /><br />Ουφφ...Αυτά γιατι κουράστηκα να γράφω και εσείς σίγουρα να διαβάζετε!! :)<br /><br />Και για να προλάβω τις ερωτήσεις σας, ο κύριος παρακάτω ονομάζεται Γλύκας και τα τελευταία 10 χρόνια με ακολουθεί σε όλα τα ταξίδια!! Κοσμογυρισμένος! Ααα και είναι σκύλος! :)<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPwf56CDW3xjrJAeI1hxnRIQpBYJy2GkpfxptY3lgumjObgpBIvzGY2jtHLU0tz7xvbFbvuBNY9H8vPFpDse0BZW0_05X4RNVA60YcYE6svU-ffv1t22oOZWAysoSfnG5EnFzIPyk1mhwo/s1600/shake.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPwf56CDW3xjrJAeI1hxnRIQpBYJy2GkpfxptY3lgumjObgpBIvzGY2jtHLU0tz7xvbFbvuBNY9H8vPFpDse0BZW0_05X4RNVA60YcYE6svU-ffv1t22oOZWAysoSfnG5EnFzIPyk1mhwo/s320/shake.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498246054923879618" border="0" /></a><br />Stratford Upon Avon (Βόρεια Αγγλία) - Το σπίτι που γεννήθηκε ο Shakespeare.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8XR9qM0vvuep_dGwzg_LC8j873WHTbypppHzHFDbwBI7DFISjKpzll9LDc2qyGZScTC_A9RsU9JdAXbHPdQ_XsiTf_C0HN6r7zOQYXeBxC7R4Lt6lUldOAVYuXP-OIQzGBt7cu94N6i7k/s1600/high.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8XR9qM0vvuep_dGwzg_LC8j873WHTbypppHzHFDbwBI7DFISjKpzll9LDc2qyGZScTC_A9RsU9JdAXbHPdQ_XsiTf_C0HN6r7zOQYXeBxC7R4Lt6lUldOAVYuXP-OIQzGBt7cu94N6i7k/s320/high.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498246061690497938" border="0" /></a><br />Highlands (Βόρεια Σκωτία)<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSf_YzJn0mLSYb25J1ZZYc18THLOyQva_p4xhJekiC0BEfdy40MREF3UsqRa7XRLMS3MR547gT5QGDzbs9VqmEDgJ-dsOc8AvSfxPEVsuuZM2nNb8EY_Aa5Xtdv-APSy71s9iZqZdwf3TU/s1600/loch.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSf_YzJn0mLSYb25J1ZZYc18THLOyQva_p4xhJekiC0BEfdy40MREF3UsqRa7XRLMS3MR547gT5QGDzbs9VqmEDgJ-dsOc8AvSfxPEVsuuZM2nNb8EY_Aa5Xtdv-APSy71s9iZqZdwf3TU/s320/loch.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498246074955352242" border="0" /></a><br />Ο Γλύκας στη Λίμνη "Loch Ness" ... πουθενά το τέρας...:(<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgWgOipATX936NdkHQttxiAXW3PvihaVKSYRh-YKatIlerggMb6a9MUduoDA1dFjbsQx6miTG_j5ooUBL5qPXcUb3CP60MhoquZ6tmSDdyhehRh3DrxAipSIl_XrGfdRL2dzIOVj84S0Ts/s1600/urk.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgWgOipATX936NdkHQttxiAXW3PvihaVKSYRh-YKatIlerggMb6a9MUduoDA1dFjbsQx6miTG_j5ooUBL5qPXcUb3CP60MhoquZ6tmSDdyhehRh3DrxAipSIl_XrGfdRL2dzIOVj84S0Ts/s320/urk.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498246066609666226" border="0" /></a><br />Ο Γλύκας με φόντο το κάστρο Urquhart (Highlands)<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0F6dX9RyuaRYn2pV_nJmWFSIHjN388VpPqLGF47NgYxrNL49YdGi1FTX9qXUfCdtpzllgS_WqagkGSJYlSK5ak2_qbELN5aSzTtIDRaZbxFB0Cr3WUjbFuqbwkIlI_oqCrGBKzyPKYI0B/s1600/dall.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0F6dX9RyuaRYn2pV_nJmWFSIHjN388VpPqLGF47NgYxrNL49YdGi1FTX9qXUfCdtpzllgS_WqagkGSJYlSK5ak2_qbELN5aSzTtIDRaZbxFB0Cr3WUjbFuqbwkIlI_oqCrGBKzyPKYI0B/s320/dall.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498246084179140674" border="0" /></a><br />O Γλύκας στο αποστακτήριο Dalwhinnie -Single malt παρακαλώ!!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2nrTRfcwdSvTvwZ9_iJYVdhYXEiIIdwTU3e7HywftWM_sAdgOa0g67efRCkSG4l7BfJbzfjRucJVrR35s2nd8paLaQl2EOpgHdI456fBQC-6jvF_LCMcXInCOhSOzXZob7SZLVamvXiCk/s1600/ang.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2nrTRfcwdSvTvwZ9_iJYVdhYXEiIIdwTU3e7HywftWM_sAdgOa0g67efRCkSG4l7BfJbzfjRucJVrR35s2nd8paLaQl2EOpgHdI456fBQC-6jvF_LCMcXInCOhSOzXZob7SZLVamvXiCk/s320/ang.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498247348003774450" border="0" /></a><br />Τα άνγκους που λέγαμε πριν..αν και χάνει το συγκεκριμένο στη φωτογραφία! Είναι πιο μαλλιαρα και χαριτωμένα!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDqTzsVR5YO1aw8xjK_04wQEKcuinJytapeY4JlMR9W5iPvNVKMGIJU_HFnSsGtrtKSQKy00fAhUJhLfbHpGavEozVj6TRf7-orZk6Y855ewyz63Lm9UGQcctzsNqAzZNZNESPcUoZjPw9/s1600/bobby.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDqTzsVR5YO1aw8xjK_04wQEKcuinJytapeY4JlMR9W5iPvNVKMGIJU_HFnSsGtrtKSQKy00fAhUJhLfbHpGavEozVj6TRf7-orZk6Y855ewyz63Lm9UGQcctzsNqAzZNZNESPcUoZjPw9/s320/bobby.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498247362338773650" border="0" /></a><br />O Bobby...το σκυλάκι λατρεία στο Εδιμβούργο! Πριν πολλά χρόνια πέθανε το αφεντικό του και αυτό από την πολύ του αγάπη είχε κάτσει δίπλα από τον τάφο του και δεν πήγαινε πουθενά. Το λυπήθηκαν οι γύρω κάτοικοι και ξεκίνησαν να του πηγαίνουν φαγητό και νερό...τα χρόνια πέρναγαν και o Bobby πάντα εκεί...μέχρι που πέθανε και αυτό πλάι στον τάφο του αφεντικού του! :((((((<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtWkEJgNxzeVwgthctCn2y-Hn2iBkR2xW19rSDvCmPVM6TTK6cp0VuOYqPLq-drhmI08rfxpmy54L2cimUyRAzwKQcULwVmSh8pdOspesXY4ir4KX7UdAk5o6JqC_HxdMf-x7Ab7vtvp62/s1600/sqi.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtWkEJgNxzeVwgthctCn2y-Hn2iBkR2xW19rSDvCmPVM6TTK6cp0VuOYqPLq-drhmI08rfxpmy54L2cimUyRAzwKQcULwVmSh8pdOspesXY4ir4KX7UdAk5o6JqC_HxdMf-x7Ab7vtvp62/s320/sqi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498247358113213746" border="0" /></a><br />Ο Γλύκας κάνει καινούριους φίλους στο York<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzXukZMQHG-Hdm324fOkZrWdaJpzsi7JwRw-a_viqWDSkiEKWTD5iGhjWCUHy5fEP_3yFLRXoz-RqYGZ2f7lGyfpul0oEVjfHHMTB2Wpdbnc5j0rcvR6Y3C5Op6KYGW1hO2wVsfJq9W2Va/s1600/big.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzXukZMQHG-Hdm324fOkZrWdaJpzsi7JwRw-a_viqWDSkiEKWTD5iGhjWCUHy5fEP_3yFLRXoz-RqYGZ2f7lGyfpul0oEVjfHHMTB2Wpdbnc5j0rcvR6Y3C5Op6KYGW1hO2wVsfJq9W2Va/s320/big.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498247369719168466" border="0" /></a><br />O Γλύκας στο κοινοβούλιο- Λονδίνο<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKUEVkRSW2-eYrfnXfBC5TVPZz1Rl6Ef23AHnbUMBdntpHZR_bsP0wAvtHgiuWRhvGKJhQNZBMC5hFEpcUdMPuDdm1NpDoOQFIla6aoPmgP7Ojoevi9MrVc3l2Ilqg-0sl2CvQ_5gzT-Kd/s1600/hyde.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKUEVkRSW2-eYrfnXfBC5TVPZz1Rl6Ef23AHnbUMBdntpHZR_bsP0wAvtHgiuWRhvGKJhQNZBMC5hFEpcUdMPuDdm1NpDoOQFIla6aoPmgP7Ojoevi9MrVc3l2Ilqg-0sl2CvQ_5gzT-Kd/s320/hyde.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498247376015932242" border="0" /></a><br />Hyde Park. Διαδρομή αφιερωμένη στην αγαπημένη τους πριγκίπισσα Diana!Veneahttp://www.blogger.com/profile/04215100988138889603noreply@blogger.com26