Πόσες φορές την εννοούσαμε πραγματικά και πόσες φορές την είπαμε απλά για να την πούμε;
Σε πόσες απ' αυτές το λάθος ήταν δικό μας και σε πόσες απλά αποφασίσαμε να αναλάβουμε την ευθύνη ξένων πράξεων?
Όλοι νομίζω έχουμε σε ένα βαθμό την τάση να ζητάμε συγγνώμη απλά και μόνο για να ηρεμήσουμε λίγο τα πράγματα, για να χαλαρώσουμε το κλίμα, για να ξεχαστεί το θέμα ή απλά να προσπεραστεί και για να συνεχίσουμε να ζούμε στην αυταπάτη πως τίποτα δεν συνέβη και κανείς δεν ενοχλήθηκε!!! Και τις περισσότερες φορές φυσικά έχει αποτέλεσμα!!!
Εσύ ζητάς συγνώμη χωρίς να φταις, ο άλλος τονώνει τον εγωισμό του και δέχεται την "λευκή" σου συγνώμη, εσύ δέχεσαι την "λευκή" του συγχώρεση, το παραμύθι συνεχίζεται και όλοι ζούμε καλά και οι άλλοι ακόμα καλύτερα!
Τελικά και αυτή η λέξη έχει χάσει τη σημασία της; Ή απλά εμείς την παραφράσαμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και να νομίζουμε πως κοιμόμαστε ήρεμοι τα βράδια;