Tuesday 27 December 2011

Χρόνια Πολλά!

Είχα ετοιμάσει ένα κειμενάκι για να αναρτήσω αυτές τις μέρες αλλά τώρα που το ξαναδιάβασα δεν πολυταιριάζει με τις γιορτινές μέρες που διανύουμε... Πολύ γκρίνια αδερφάκι μου. Απορώ με τον εαυτό μου ώρες ώρες πως κατάντησα έτσι! :p Τέλος πάντων... Το φυλάμε για άλλη κατατονική, γκρινιάρα, μες την μαυρίλα στιγμή και πάμε παρακάτω :)

Μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες είναι το Love Actually. Την βλέπω τουλάχιστον 2 - 3 φορές μέσα στον χρόνο και άλλες τόσες την περίοδο των Χριστουγέννων! Είπα λοιπόν να σας την προτείνω αν και είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από εσάς θα την έχετε ήδη δει.

Trailer παρακαλώ:



Να αναφέρω επίσης πως και το Soundtrack είναι εκπληκτικό!!

Χρόνια Πολλά λοιπόν.
Να περάσετε όσο πιο όμορφα γίνεται, δίπλα σε αγαπημένα σας άτομα. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και οι όμορφες στιγμές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερες!
Και ας ελπίσουμε το 2012 να είναι μια υπέροχη χρονιά!! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα το 2011 δεν με άφησε να πάρω ανάσα!! Τώρα στο τέλος αρχίζει να στρώνει!!

Πολλά Φιλιά!!

Wednesday 2 November 2011

Μαυρίλα Τέλος!!

Λοιπόν!!!
Μαυρίλα τέλος!
Πάμε για άλλα...
Εντάξει οι δύσκολες καταστάσεις παραμένουν αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τις αλλάξω. Οπότε θα πρέπει να μάθω να ζω με αυτές για όσο διαρκούν και να τις αποδεχτώ.
Σε ότι αφορά τις δυσάρεστες σκέψεις (γιατί είμαι και εξαιρετικά αισιόδοξο άτομο) και αυτές παραμένουν, αλλά το πήρα απόφαση. Με το που θα κάνουν την εμφάνισή τους, θα τους κλείνω την πόρτα στα μούτρα και θα βάζω γρήγορα γρήγορα από το παράθυρο τις ευχάριστες. Έτσι, μπας και καταλάβουν κάποια στιγμή ότι είναι ανεπιθύμητες και πάρουν δρόμο!! Ξου Ξου Ξου λοιπόν!
Άσε που έρχονται τα Χριστούγεννα σε λίγο καιρό και δεν θα μου επιτρέψω να με βρουν μέσα σην κατήφια, την γκρίνια και την μιζέρια.
Μέσα Νοέμβρη στολίζω το σπίτι και σε όποιον αρέσει!! :) 53 μερούλες ακόμα!!!!!!!!!

Επίσης να πω, πως μπορεί τόσο καιρό να μην άφηνα σχόλια στα blogoΣπιτάκια σας αλλά σας διάβαζα! Και ανακάλυψα και πολλά "διαμαντάκια¨ που σύντομα θα επισκεφώ και επίσημα!
Επίσης σκέφτομαι να κάνω και μια ανακαίνιση εδώ μέσα...έτσι για το καλό! :p Τι λέτε??

Αυτά για την ώρα!
Ματς Μουτς!!!!

Wednesday 14 September 2011

Αναμονή

Τους τελευταίους μήνες έχω κάτσει δεκάδες φορές μπροστά απο τον υπολογιστή για να ετοιμάσω μια ανάρτηση και πάντα πριν τη δημοσίευση και αφού την διάβαζα την έσβηνα... Πολύ ψυχοπλάκωμα, πολύ μελαγχολία, πολύ μαυρίλα...
Πολύ φοβάμαι όμως πως αυτή η ανάρτηση με στοιχειώνει και πως αν δεν την ανεβάσω δεν θα μπορέσω ποτέ να ανεβάσω οτιδήποτε άλλο. Σαν να έχω έναν ανοιχτό λογαριασμό.

Νοιώθω πως τα πάντα γύρω μου καταρρέουν. Ότι σταθερό πίστευα πως είχα στη ζωή μου αυτό ξαφνικά γλυστράει απο τα χέρια μου και εγώ βρίσκομαι να μην ξέρω από που να πιαστώ. Είναι πλέον σίγουρο πως το 2011 είναι η χειρότερη χρονιά της ζωής μου. Με πολύ πόνο, στεναχώρια, θλίψη, απογοήτευση και τύψεις. Μακάρι να τελείωναν όλα εδώ. Το πρόβλημα είναι πως θα ακολουθήσουν ακόμα δυσκολότερες στιγμές και μακάρι να γνώριζα πως θα πρέπει να τις χειριστώ και να τις αντιμετωπίσω.

Το ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που έχω προβλήματα, δεν είμαι η μόνη που έχει δυσκολίες στη δουλειά της, δεν είμαι η μόνη με προσωπικά θέματα, δεν είμαι η μόνη που θα χάσει αγαπητό πρόσωπο σε λίγους μήνες... Είναι η πρώτη φορά όμως που έρχομαι αντιμέτωπη με τόσα μέτωπα ταυτόχρονα και πραγματικά νοιώθω να μην ξέρω τι να κάνω. Για να βοηθήσω και τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους γύρω μου.
Υπήρξαν στιγμές που ο χρόνος ξαφνικά σταμάτησε για μένα και απορούσα πως οι γύρω μου συνέχιζαν την καθημερινότητα τους λες και δεν συνέβαινε τίποτα την στιγμή που η δικιά μου ζωή ήταν τόσο αναστατωμένη και ταραγμένη. Και φυσικά δεν θα είναι ποτέ ίδια...
Έτσι είναι όμως... η γη φυσικά δεν γυρίζει γύρω από εμάς και εμείς συνεχίζουμε να αναπνέουμε, και ευχάριστα γεγονότα θα ξανασυμβούν. Απλά πρέπει να έχουμε υπομονή.

Έτσι και εγώ περιμένω.... Περιμένω να συμβεί κάτι ευχάριστο, κάτι όμορφο που θα μου δώσει δύναμη να αντιμετωπίσω τα προβλήματα και τους φόβους μου και θα μου προσφέρει μόνο ευχάριστες σκέψεις.

Υπόσχομαι η επόμενη ανάρτηση να είναι διαφορετική...

Monday 21 February 2011

Χωρίς Τίτλο

Δεν μπορώ να εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο προσπαθώ ακόμα να καταλάβω κάποιους ανθρώπους γύρω μου. Αφού δεν...
Ότι και να κάνω το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Τόσο δυσφορία και τόσο γκρίνια ειλικρινά δεν ξέρω απο που πηγάζει. Να μην ικανοποιούνται με τίποτα παρά μόνο με το "δικό τους", το οποίο "δικό τους" αλλάζει κάθε πεντάλεπτο.
Έλεος δηλαδή...
Δεν έχω πλέον την υπομονή που είχα. Μεγαλώνω και κουράζομαι εύκολα...
Πολλοί θα πουν πως άρχισα πάλι την γκρίνια, αλλά δεν είναι γκρίνια. Είναι απλά παράπονο...

Saturday 29 January 2011

Με χάνετε...

Δεν μπορώ να καταλάβω πως η αγαπημένη μου συνήθεια - ανάγκη, (Ο ΥΠΝΟΣ) έχει γίνει ο μικρός μου εφιάλτης. Συνήθιζα να χώνομαι στα ζεστά μου παπλώματα και να κάθομαι να σκέφτομαι τη μέρα που πέρασε, να κάνω σχέδια και όνειρα για την επόμενη, να φτιάχνω εναλλακτικά τέλη σε γεγονότα που συνέβησαν ή που θα ήθελα να συμβαίνουν και να ονειρεύομαι ευχάριστα (περιπέτειες, θρίλερ, αισθηματικά, κωμωδίες...τα πάντα)!! Ωραίες εποχές...

Και τώρα...ξαπλώνω μες το άγχος. Περίεργες και μαύρες σκέψεις επισκέπτονται το μυαλό μου, η καρδιά μου να παίζει ταμπούρλο και εγώ στριφογυρίζω σαν το αρνί στη σούβλα. Έχω καταντήσει υποχόνδια και κατα φαντασίαν ασθενής...όλα μου φταίνε...έχω όλες τις αρρώστιες του κόσμου και απορώ με τον εαυτό μου πως καταφέρνω και είμαι ακόμα ζωντανή. Έκοψα και το Grey's Anatomy...δεν τόλμαγα να δω επεισόδιο, μετά από μια εβδομάδα είχα και εγώ έναν πόνο...κάθε εβδομάδα μετακόμιζε και κάπου αλλού!!

Το πρωί που ξυπνάω φυσικά όλα μια χαρά! Ευχαριστώ τον Θεό που είμαι ακόμα ζωντανή και μουτζώνω τον εαυτό μου για τις παπαριές που σκεφτόμουν όλη νύχτα και δεν ευχαριστιόμουν τον ύπνο μου! Πάω στη δουλίτσα μου, τα πιτσιρίκια ευτυχώς με κρατάνε σε συνεχή εγρήγορση, μου τραβάνε όλη την ενέργεια και γυρνάω σπίτι ψόφια από την κούραση. Τόσο ψόφια που δεν μπορεί καμία μαύρη σκέψη να με πλησιάσει.
Το βράδυ φυσικά πάμε πάλι απο την αρχή...πεθαίνω σβήνω χάνομαι, θα φύγω από τούτο τον μάταιο κόσμο και δεν θα έχω αφήσει τίποτα πίσω μου, κανείς δεν με αγαπάει, μιξοκλαψουρίζω στα σιγανά, τριγυρνάω σαν την αδική κατάρα μέχρι που κουράζομαι και ξεραίνομαι!
Να λοιπόν η λύση...
Θα κουράζομαι όλη μέρα για να ξεραίνομαι το βράδυ χωρίς πολλά πολλά!
Άρχισα λοιπόν και εγώ τις ασχολίες ώστε να περνάει η ώρα. να μη πολυσκέφτομαι . Γράφτηκα σε ένα forum λογοτεχνίας (fantasy και τρόμου) και έχω μπει σε έναν διαγωνισμό ανάγνωσης για 50 βιβλία μέσα στο 2011! Βρίσκομαι στο νούμερο 7 και προχωράω ακάθεκτη!! Έπιασα και τις χειροτενίες και τις κατασκευές, καρφιτσούλες felting για όλα τα γούστα... έφτιαξα και σαπουνάκια..Αμε!! Σε όλα τα χρώματα και αρώματα! Ξεκίνησα και χαρακτική στα εικαστικά εργαστήρια του δήμου αλλά άρχισαν οι "οικονομίες" και μας τα κόψανε! Ανανέωσα και το rapidshare μου και έχω σκιστεί να κατεβάζω ταινίες,..Πήρα και καινούρια φόρμα να ξεκινήσω περπάτημα!! Άντε να δούμε τι άλλο θα κάνω για την ψυχική μου υγιεινή! Για την ώρα πάντως δεν βλέπω βελτίωση...

Πρέπει να συνέλθω άμεσα πάντως γιατί με βλέπω σύντομα να μένω σαν καλαμιά στον κάμπο και να με κάνουν πέρα όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί. Άσε που ο άντρας μου θα με χωρίσει και θα πάρει και την κηδεμονία του ψαριού μας. Μεταξύ μας... δεν τους πρήζω με τις φοβίες μου αλλά λίγο ακόμα και θα με πάρουν χαμπάρι. Και ή που θα με πάνε καμιά εκδρομή στο Δαφνή ή που θα με βλέπουν και θα αλλάζουν πεζοδρόμιο ή που θα μετακομίσουν κανα δυό νομούς παραπέρα και δεν θα έχει και σήμα το κινητό τους! :(
Χρειάζομαι αγάπη, φροντίδα, στοργή, αγκαλιές και προδέρμ! Δεν είμαι καλά!! Δεν είμαι καθόλου καλά!!

Ευτυχώς πάντως που εκτός από τα χίλια μύρια κακά έχω και λίγο χιούμορ και σώζεται κάπως η κατάσταση!!

Sunday 9 January 2011

Μπερδέματα

Μπερδεμένες σκέψεις, μπερδεμένες λέξεις και όλα μέσα στο μυαλό μου να μην μπορούν να βρουν τη σωστή θέση.
Όλα εκεί ανακατεμένα να περιμένουν να μπουν στη σωστή σειρά για να δώσουν ένα νόημα και εγώ ανίκανη να τα βοηθήσω.
Ανίκανη να εκφραστώ...
Νιώθω το μυαλό μου έτοιμο να εκραγεί και εγώ να μην μπορώ να το αδειάσω. Τόσα πράγματα που θέλω να κάνω, τόσα πράγματα που θέλω να πω και να μην μπορώ να βρω τον τρόπο.
Δοκίμασα διάφορα...
Έκφραση μέσα απο τη ζωγραφική, απο την χαρακτική, απο κατασκευές, απο τη μαγειρική, απο το blog...τίποτα όμως δεν νιώθω να με καλύπτει.
Ίσως να φταίει και ο έντονος ενθουσιασμός μου με κάθε τι καινούριο.Ίσως απλά να θέλει περισσότερη προσπάθεια ή καθόλου προσπάθεια...
Δεν ξέρω...