Monday 6 February 2012

Three is company

Όταν ήσουν τριών μηνών (αλήθεια, γιατί δε μετράμε την ηλικία των παιδιών από την ώρα που βρέθηκαν στην μήτρα;), ξυπνούσα το βράδυ και είχα ξεχάσει ότι ήμουν έγκυος.
"Μα τι έφαγα εχτές και φούσκωσα τόσο;"
Όταν ήσουν τριών μηνών, καθόμουν όλο και πιο συχνά με τα χέρια πάνω στην κοιλιά μου, προστατευτικά κάπως - ειδικά όταν έμπαινα στο μετρό και ήθελα να δείξω γιατί είχα πάρει τη θέση της καλής μεσήλικης κυρίας που με κοίταζε παραπονεμένη.
Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να μυρίζω διαφορετικά τους ανθρώπους. Προσπαθούσα να κοιμάμαι μπρούμητα, με το ένα πόδι λυγισμένο, για να σου κάνω χώρο, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για το στήθος που μ' έτρωγε δαιμονισμένα. Δοκίμαζα λάδια για τις ραγάδες και αυτοσχέδιους συνδυασμούς φαγητών για τις ναυτίες κι ανησυχούσα για το αν θα μπορούσα να χαρώ πραγματικά την εγκυμοσύνη μου ή αν θα φρίκαρα μέχρι το τέλος για όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να μην πάνε καλά με σένα.
Όταν ήσουν τριών μηνών, αναρωτιόμουν αν θα είσαι αγόρι ή κορίτσι, αν θα κλαις τα βράδια, αν ακούς τις μουσικές που ακούω και αν τινάζεσαι κάθε φορά που αγχώνομαι στη δουλειά ή κάποια πόρτα χτυπάει απότομα πίσω μου.
Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να βλέπω εικόνες μαζί σου: να κάνουμε ποδήλατο με σένα στο καθισματάκι, να σε βγάζω βόλτα με το καρότσι σε ανύπαρκτα πεζοδρόμια, στον Εθνικό κήπο και στου Φιλοπάππου, να προσπαθώ να σου κόψω τα νυχάκια και να μην κάθεσαι, να σου βάζω νανουρίσματα από μουσικά κουτιά και πλαστικά παιχνίδια με κορδονάκι.
Όταν ήσουν τριών μηνών, αναρωτιόμουν ποιά φαγητά θα σου αρέσουν και αν θα γίνω καλή μαμά. Προσπαθούσα να καταλάβω πότε κοιμάσαι και πότε κολυμπάς, αν θες να μείνουμε ή να φύγουμε, τι θέλεις να μου πεις όταν με κάνεις να αισθάνομαι έτσι ή αλλιώς.
Όταν ήσουν τριών μηνών, άρχισα να ακούω διαφορετικά το σώμα μου και να'μαι πιο επιεικής μαζί του.Όταν περπατούσα στο δρόμο, αισθανόμουν φοβερά περήφανη που σε είχα στην κοιλιά μου και σταμάτησα να περνάω τα φανάρια με βαθύ πορτοκαλί - τι παράδειγμα θα σου έδινα;
Όταν ήσουν τριών μηνών, έλεγα στον μπαμπά να σου λέει ότι σε περιμένουμε και σου ψιθύριζα "Μην ακούς εσύ" όταν φρικάραμε από το άγχος. Σε χάζευα πότε πότε στις φωτογραφίες από τα υπερηχογραφήματα κι ένιωθα τύψεις όταν είχα αρκετές ώρες να σε σκεφτώ.
Όταν ήσουν τριών μηνών, σε σκεφτόμουν όλο και περισσότερο και είχα ήδη αρχίσει να σ'αγαπάω.

Από το βιβλίο "Κοιλίτσα.com ημερολόγιο μιας εγκυμοσύνης" της Στέλλας Κάσδαγλη

2 comments:

  1. ... πρέπει τελικά να το διαβάσω................!

    ReplyDelete
  2. Στη βιβλιοθηκη,πρωτο ράφι, τέρμα δεξιά, το πάνω πάνω βιβλίο!! :pp

    ReplyDelete