Πόσες φορές δεν νοιώσαμε αυτό το συναίσθημα;
στο σχολείο, στη δουλειά μας, στις φιλίες μας, στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας...
πολλές, πάρα πολλές φορες.
Γιατί όμως κάθε φορά πονάει το ίδιο; Ίσως και περισσότερο..;
Και ποιος φταίει;
Εμείς; και οι μεγάλες μας προσδοκίες;
Εμείς; που συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τον άλλο ενώ την έχουμε πατήσει τόσες φορές;
Εμείς; που ξεχνάμε το "Εγώ" και βάζουμε μπροστά το "Εσύ" ;
Όλα μέσα στη ζωή είναι και θα έπρεπε όσο περνάνε τα χρόνια να συνηθίζουμε και να ξέρουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Να ξέρουμε τα όρια μας, τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι. Να να μην είμαστε ευκολόπιστοι. Να μη περιμένουμε απαραίτητα από τον άλλο όσα εμείς δίνουμε...
Έτσι όμως μήπως χάσουμε τον αυθορμητισμό μας; τον χαρακτήρα μας;
Δεν ξέρω...
Το άσχημο είναι οτι η απογοήτευση τις περισσότερες φορές δεν έρχεται μόνη της αλλά φέρνει και παρέα...πόνο, θυμό, στεναχώρια και μένουμε πάλι εμείς πίσω να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε αυτή τη φορά και τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει.
στο σχολείο, στη δουλειά μας, στις φιλίες μας, στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας...
πολλές, πάρα πολλές φορες.
Γιατί όμως κάθε φορά πονάει το ίδιο; Ίσως και περισσότερο..;
Και ποιος φταίει;
Εμείς; και οι μεγάλες μας προσδοκίες;
Εμείς; που συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τον άλλο ενώ την έχουμε πατήσει τόσες φορές;
Εμείς; που ξεχνάμε το "Εγώ" και βάζουμε μπροστά το "Εσύ" ;
Όλα μέσα στη ζωή είναι και θα έπρεπε όσο περνάνε τα χρόνια να συνηθίζουμε και να ξέρουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Να ξέρουμε τα όρια μας, τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι. Να να μην είμαστε ευκολόπιστοι. Να μη περιμένουμε απαραίτητα από τον άλλο όσα εμείς δίνουμε...
Έτσι όμως μήπως χάσουμε τον αυθορμητισμό μας; τον χαρακτήρα μας;
Δεν ξέρω...
Το άσχημο είναι οτι η απογοήτευση τις περισσότερες φορές δεν έρχεται μόνη της αλλά φέρνει και παρέα...πόνο, θυμό, στεναχώρια και μένουμε πάλι εμείς πίσω να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε αυτή τη φορά και τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει.
αν με ρωτάς πάρα πολλές φορές ,και η φάση είναι ότι την ξαναπαθαίνουμε και ξανά μανά όλα τα επακόλουθα!!!!
ReplyDeleteπόνος, θυμός, στεναχώρια......
ίσως εγώ να αλλάξω κάποτε στα 60-80!!
καλησπέρα...
Πρέπει και την απογοήτευση να την αντιμετωπίζουμε αισιόδοξα.
ReplyDeleteΓλιτώσαμε από κάτι που δε μπορούσαμε να αγγίξουμε, ή αποφύγαμε παγίδες ή πονταραμε σε λάθος ανθρώπους!
Κι αυτά μαθήματα της ζωής δεν είναι;;;
Τίποτα και κανείς δεν θα μας σταματήσει να αγαπάμε τους ανθρώπους όσο και αν μας πληγώνουν!
ReplyDeleteΠιστεύω επίσης ότι θέλοντας ή μη εφόσον συναναστρεφόμαστε με αυτό το είδος (τους ανθρώπους ) θα νιώσουμε όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα!
Δραπέτης Ε.Τ! :)
@ΦΟΥΛΗ
ReplyDeleteμπα...εγώ δεν νομίζω να αλλάξω ούτε τότε!
Καλησπερούδια!
@Coula
Δεν νομίζω οτι γλιτώνουμε απο τίποτα...αυτό είναι το θέμα, στο τέλος πάντα πληγωνόμαστε!
Μάλλον είναι ένα μάθημα που δεν θα περάσω ποτέ.
@Δραπέτη
Μάλλον ανήκω στην ίδια κατηγορία...του μεγάλου θύματος!!
Είσαι απο αυτούς τους χαριτωμένους, φουντωτούς, πρασινομπλέ εξωγήινους??? :))
Θες να γίνουμε φίλοι? :P
Είναι το ρίσκο που παίρνουμε σε κάθε σχέση. Δεν νομίζω ότι γίνεται αλλιώς. Εχει και χαρά έχει και λύπη. Αν θέλαμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας θα τον κλείναμε σε γυάλα.
ReplyDeletesini8os i apogoiteusi fernei kai ta alla distixos pou les..kalisperaaa!
ReplyDelete@Coffeemug
ReplyDeleteΝαι μάλλον έχεις δίκαιο, απλά θα πρέπει να ετοιμάζουμε περισσότερο τον εαυτό μας.
@Leviathan
Καλησπερούδια Σοφοκλή! :)
καλημέρα Venea,
ReplyDeleteεγω έχω τρελλαθει με το avatar
:))
αυτο που έχω να πω είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα λειτουργουν έτσι και δυστυχως δεν γίνεται να αλλάξουν...
προσωπικα, δεν θέλω να αλλάξουν
γιατι μέσα σ αυτους είμαι κι εγω...
ούτε τείχη μπορεις να χτίσεις ούτε ασπίδες να κρατας, απλα με τον καιρο συνηθίζεις τα χτυπήματα και πονας λιγότερο...
και κοίτα, δεν το λέω μοιρολατρικα!
αλοίμονο σε όσους δεν παλεύουν για όσα αγαπάνε...
αυτα
:)
@Ναυτη
ReplyDeleteΓια το δρακάκι μου λες ε?? Μπήκε για πλάκα και τελικά έμεινε... :)
Κοίτα, και εγώ δεν θέλω να αλλάξω απλά περιμένω να δω πότε θα έρθει αυτός ο καιρός που τα χτυπήματα θα πονάνε λιγότερο...γιατί μέχρι τώρα το αντίθετο μόνο διαπιστώνω!
Καλώς ήρθες στα μέρη μου!!!
Αχ αυτό το "Εγώ". Αν το εκτιμούσαμε λίγο παραπάνω θα γινόταν και το "Εμείς" καλύτερο!
ReplyDeleteΚαλημέρα
..ο πονος ειναι η πετρα της ψυχης και η αγαπη η θαλασσα της..
ReplyDeletevfv(scorpio)
@Μαμάει και δέρνει
ReplyDeleteΠόσο δίκαιο έχεις...
@vfv scorpio
Την απογοήτευση δεν την γλυτώνουμε όσο πέτρα και αν είναι η ψυχή μας, όσο και αν έχουμε πονέσει...
Kαλώς ήρθατε και οι δύο!!
..φυσικα,η φιλοσοφια παντα θα εκτρεπεται,προς την μεταφυσικη:..ολοι ηρθαμε στο παιχνιδι της ζωης για να χασουμε..τι ειναι η αναμνηση,πια;..
ReplyDeletevfv(scorpio)
Από την στιγμή που ούτε εμείς αλλά ούτε και αυτοί που μας απογοητεύουν μπορούν να αλλάξουν, λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν.
ReplyDeleteΔυστυχώς ο πόνος είναι μεγάλος, αλλά με τον χρόνο το ξεπερνάμε σιγα σιγά...
Καλό απόγευμα! :-)
@vfv(scorpio)
ReplyDeleteΤι είναι η ανάμνηση? Για μένα τα πάντα!
Είναι κομμάτι του εαυτού μας και ίσως και κάτι ακόμα παραπάνω. Σε αυτές οφείλουμε τον ΙΔΙΟ μας τον εαυτό, τον χαρακτήρα μας, την προσωπικότητά μας, το ποιοί είμαστε.
Για αυτό, όσο μπορώ, προτιμώ να έχω ευχάριστες αναμνήσεις.
@Christos K.
Ο γαϊδαρος είναι γαϊδαρος και ας φορά σαμάρι που λένε...
Όσο για τον χρόνο...ο καλύτερος γιατρός!
Welcome Back! :)
kali evdomadaaaaaaaaa! :) kiss! :)
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα Σοφοκλή!! :)))
ReplyDelete